KEMARAU

Sekarang pertengahan Februari, adalah kemuncak musim kemarau di kawasan utara semenanjung terutama di Kedah dan Perlis. Di Pedu, tempat tinggal Cikgu Mat Pedu pada tahun 50an hingga 70an pada musim kemarau terdapat beberapa aktiviti oleh masyarakat tempatan.

Antara aktiviti lazim yang dilakukan ialah mengapit tebu. Ini kerana musim ini adalah musim yang sesuai untuk menebang tebu (bukan tebu untuk dibuat gula) yang ditanam oleh orang kampung. Apa yang menarik ialah kegiatan gotong royong memerah tebu iaitu menggunakan kerbau yang menarik alat pengapit yang diperbuat drp dua bongkah kayu yang besar. Batang-batang tebu kemudiannya akan dimasukkan dicelah bongkah kayu yang berpusing (ditarik oleh kerbau) dan air tebu akan ditadah dicelahan bongkah tersebut. Kerja mengapit tebu amat seronok sekali kerana selepas itu air tebu segar dapat diminum dan amat enak di musim kemarau. ( bagi kanak-kanak keenakannya lelehan air tebu hingga menjilat siku..)

Bagi orang muda Pedu pula, musim kemarau ialah musim untuk bermain wau. Pada waktu petang ramai anak muda akan datang bermain di padang sekolah Pedu. Riuh rendahlah kawasan padang sekolah Pedu dengan bunyi dengungan wau berlagu-lagu di udara. Terdapat pelbagai jenis wau dinaikkan. Bagi kanak-kanak kecil, mereka menggunakan sejenis daun (jenis pokok tumpang) kering dan diikat dengan benang dan dapatlah dinaikkan 5 - 10 meter di udara.Wau tersebut dikenali sebagai wau kikek. Atau kadang-kadang mereka mengoyak sehelai kertas buku tulis, dilipat dan dijadikan wau.. (buku tulis sekolah menjadi nipis pada musim bermain wau). Bagi yang ada wang, mereka membeli wau kertas berharga 10 atau 20 sen yang dilukis gambar kartun.

Orang muda dan dewasa pula lagi hebat permainan wau mereka... Wau-wau mereka sangat besar dan menarik kerana dipasangkan dengan dengung (bahannya dari daun ibus) dan talinya dibubuh kaca untuk digesel kepada wau-wau yang lain. Beberapa jenis wau yang popular ialah seperti wau jala budi dan wau bulan. Dua keseronokan yang diperolehi iaitu nikmat mendengar dengungan wau di udara dan merasa hebat jika dapat memutuskan tali wau lawan berada di udara. Walau bagaimanapun wau-wau anak muda Pedu tidak bersifat dekoratif seperti di pantai timur. Jika ada wau yang jatuh atau terputus tali, maka ramai kanak-kanak akan mengejar wau tersebut masuk ke Belukar Luas, iaitu hutan simpan bersebelahan sekolah Pedu ( tapak Sekolah Pedu sekarang). Kadang-kadang dapat ditemui , kadang-kadang hilang dalam belukar tersebut.

Bagi anak-anak Cikgu Mat Pedu terutama Fauzi dan Nasir, mereka bermula dengan wau kikek, wau kertas buku, wau kertas cina sehinggalah kepada wau bulan atau jala budi. Untuk wau besar terpaksalah ditempah daripada orang tua yqng pandai membuat wau seperti Cik Nuih (Junus), dll dengan harga RM 3 - 4.